اگرچه هنوز هیچ درمان کاملی برای ام جی شناخته نشده است اما امروزه علل متعددی برای آن می شناسیم و با گزینه های درمانی مختلفی که وجود دارد می توان انتظار داشت بهبود قابل توجهی در اکثر بیماران حاصل شده و به آنها کمک کند تا زندگی کاملی داشته باشند.
درمانهای دارویی
– داروهای آنتی استیل کولین استراز مانند مستینون (پیریدوستیگمین برومید) اجازه می دهند تا استیل کولین مدت زمان بیشتری در اتصال عصبی عضلانی باقی بماند و در نتیجه گیرنده های استیل کولین بیشتری بر روی ماهیچه فعال شده و بنابراین هدایت پیام عصبی بهبود یابد. مستینون در دو فرم تجاری عرضه می شود: قرصهای 60 میلی گرم که سریع عمل می کنند و قرصهای 180 میلی گرم که مدت طولانی تری باقی مانده و آهسته در بدن آزاد می شوند که طی 12 ساعت پیریدوستیگمین برومید را به بدن می رساند.
– کورتیکو استروئیدها یا کورتون ها مانند پردنیزون و سرکوب کننده های سیستم ایمنی مانند آزرام یا ایموران، سل سپت یا سیکلوسپورین می تواند توسط دکتر به عنوان درمان مستقل یا ترکیبی تجویز گردد. این داروها، آنتی بادی هایی که در بدن بیمار تولید شده و ممکن است گیرنده های استیل کولین را غیر فعال کرده و موجب ضعف عضلات شوند را سرکوب می کند.
– آنتی بادی های مونوکلونال مانند سولیریس با نامهای ریتوکسی مب یا اکولیزومب که از جمله داروهای قابل تزریق برای درمان ام جی هستند. این داروها به عنوان بازدارنده های مکمل عمل می کنند تا حملات سیستم ایمنی بدن که منجر به بروز علائم ام جی می شود را کاهش دهند. در سال 2016 درمان اکولیزومب یا سولیریس برای بیماران AChR مثبت که به درمانهای دیگر پاسخ نمی دهند، مورد تأیید قرار گرفت. ریتوکسی مب به عنوان یک درمان مؤثر برای بیماران با MuSK مثبت شناخته شده است و برای بیماران AChR مثبت نیز در حال بررسی است.
سایر استراتژی های درمانی
– ایمونوگلوبین وریدی (IVIg) ممکن است توسط پزشک به عنوان بخشی از روش درمانی تجویز گردد. در طول IVIg یک مسیر برای دریافت ایمونوگلوبین در داخل رگ قرار می گیرد. یک تزریق معمولی IVIg ممکن است 4 تا 8 ساعت طول کشیده و معمولا در بیمارستان انجام می شود. این حجم از ایمونوگلوبین بر آنتی بادی های تولید شده توسط بیمار که موجب ضعف وی شده غلبه کرده و در عین حال بیمار را در مقابل عفونتهای احتمالی محافظت می کند. نتایج حاصل از IVIg اغلب موقتی هستند و بنابراین نیاز به تکرار آن وجود دارد.
– تزریق زیر جلدی ایمونوگلوبین یک روش جدید و کمتر تهاجمی برای تزریق ایمونوگلوبین است که برای درمان ام جی بررسی شده است. این روش با نام IgG sub-cue شناخته می شود که به معنی زیر جلدی یا زیر پوست است. در این روش دریافت ایمونوگلوبین، یک سری 4 تا 6 تایی سوزنهای کوتاه در زیر پوست شکم بیمار قرار می گیرند. یک تزریق زیر جلدی ایمونوگلوبین ممکن است 1 تا 3 ساعت طول بکشد و می تواند در منزل انجام گردد.
– تعویض پلاسما یا پلاسما فرز (PLEX) که یک روش تصفیه آنتی بادی های غیر طبیعی از پلاسمای خون است که می تواند در ضعف شدید ام جی و قبل از عمل جراحی مفید باشد. پزشک معالج ممکن است تصمیم بگیرد که پلاسمافرز قبل از عمل جراحی، برای بهبود سریع ضعف بیمار انجام شود. بهبود قدرت عضلات ممکن است قابل توجه باشد اما کوتاه مدت است زیرا بدن بیمار به تولید غیرطبیعی آنتی بادی ها ادامه می دهد، از این رو ممکن است نیاز به تکرار پلاسمافرز باشد و چندین بار پلاسما تعویض گردد.
-تایمکتومی که عمل جراحی برداشتن غده تیموس است. غده تیموس در میانه بالای قفسه سینه و بالای قلب قرار دارد و در تولید آنتی بادی ها نقش دارد. تیموس در دوران کودکی بیشتر فعال است و با افزایش سن کوچکتر می شود و اعتقاد بر این است که در بزرگسالان کارکرد خاصی ندارد. گاهی اوقات تیموس بزرگ باقی می ماند و همچنان در تولید آنتی بادی فعالیت دارد. بعضی بیماران ام جی ممکن است دارای تومور در غده تیموس باشند که به عنوان تیموما شناخته می شود. پزشک معالج ممکن است عمل تایمکتومی را برای بیمار پیشنهاد دهد. اثربخشی تایمکتومی در هر بیمار متفاوت است و گاهی اوقات ممکن است ضعف کاهش یابد.